Het mannetje van de Grauwe Kiekendief is licht (grijs) met op de bovenzijde van de vleugel één en op de onderzijde van de vleugel twee zwarte banden. Is duidelijk slanker dan de blauwe kiekendief. Heeft een zwakke roodbruine tekening op flanken en onderdekveren. Het vrouwtje is net als het vrouwtje van de blauwe kiekendief bruin met een witte stuit. De vrouwtjes van beide soorten lijken sterk op elkaar en zijn voor een beginner niet of nauwelijks uit elkaar te houden. Het vrouwtje van de grauwe kiekendief is echter te onderscheiden door het slankere postuur en de langere en smallere vleugels.

De grauwe kiekendief is een soort van open gebieden. Van oudsher broedde de soort in hoogvenen, heide, natte terreinen, laagveen en duinen. Echter deze zijn voor het merendeel door de mens ontgonnen. De soort heeft een spectaculaire switch gemaakt naar het broeden in cultuursteppen en cultuurgewassen. In Nederland vooral in akkerbouwgebieden.

Jaagt in een lage zoekvlucht. Nestelt vanaf mei. Broedt op de grond. De soort is hiermee kwetsbaar voor oogstwerkzaamheden. Met het verdwijnen van deze oorspronkelijk natuurlijke habitats nam het aantal grauwe kiekendieven sterk af en stond in Nederland zelfs op het punt te verdwijnen. Dankzij grootschalige braaklegging in de provincie Groningen is de soort zich daar gaan vestigen en de soort is nu weer met enkele tientallen broedparen in Nederland aanwezig.

Broedt vooral in de akkergebieden van de provincies Groningen en Flevoland en ook in Friesland. De soort steunt overal in Europa in akkergebieden zwaar op nestbescherming. Komt in Europa vooral voor in Portugal, Spanje, Frankrijk en Rusland.

De Grauwe Kiekendief trekt in augustus-september naar Afrika (Sahel ten zuiden van de Sahara). Komt in april-mei terug. In de winter zijn in Nederland dus alleen blauwe kiekendieven waar te nemen.

verder lezen: The Montagu's Harrier van Roger Clarke (ISBN:190015935X) en www.werkgroepgrauwekiekendief.nl